Powtarzają się obok siebie rękawy rozszerzone w górze, zwężone od łokcia i zapinane na szereg drobnych guzików, wąskie w całości i również zapinane , rozszerzone nieco i skrócone niżej łokcia, oraz rękawy zakończone zwisającym, skrojonym wąsko płatkiem sukna.
Przy krótkich rękawach widoczne są innej barwy rękawy ubioru spodniego; w latach trzydziestych XIV w. panuje moda skróconych rękawów ze zwisającymi ozdobami z futra lub sukna. Przy męskich ubiorach surcot noszono kaptury najczęściej odrzucone z głowy i ułożone w formie miękkich kołnierzy, pofałdowanych koło szyi. Jedynie barwa kapturów, odmienna zawsze od ubioru, lub ozdobne zakończenie ich brzegów i widoczny zwisający koniec (cornette) zaznacza odrębną część ubioru. Oprócz gładkiego brzegu przy sukiennych ubiorach spotyka się w 1. poł. XIV w. ozdobne wycinanie brzegów u dołu.