Dworskie obu­wie campagus, znane z portretu cesarza Justynia­na, różniło się od socci tym, że wycięte na pod­biciu, było wiązane nieco wyżej i bogato zdobione naszyciem rozet z pereł.

Bizantyńskie dworskie ubiory męskie i kobiece późnego okresu, uszyte z jedwabnych tkanin

Ozdobny naszyjnik (zwany maniakion) połączono z dawną szarfą loros w jednolitą całość; często sztywna ta ozdoba spadała na tunikę pasem równej długości z tyłu i z przodu. Tylny pas przerzucano na lewe ramię jak dawny loros. Krańcowe, nieestetyczne przeładowanie klejnotami występuje zwłaszcza w ubiorach XI w. cesarza Romana i jego żony Eudocji (z lat 1068—1071).